darktable page lede image
darktable page lede image

3.4.3. Grupa efektów

Grupa efektów obejmuje... po prostu efekty (kontrast lokalny, ostrość, filtry, retusz, liquify, itd.)

3.4.3.1. Znak wodny

Przegląd
Moduł znaku wodnego umożliwia nałożenie na zdjęcie nakładki w formie grafiki wektorowej. Znaki wodne są standardowymi grafikami SVG, można je tworzyć np. w Inkscape.

Generator SVG z darktable podstawia również łańcuchy znaków wewnątrz dokumentu SVG, dzięki czemu możliwe jest dołączanie do znaku wodnego informacji o obrazie takich, jak ogniskowa, czas naświetlania czy inne metadane.

Znaki wodne użytkownika przechowywane są w katalogu $HOME/.config/darktable/watermarks. Kiedy umieścisz tam nowy, naciśnij przycisk przeładowania po prawej stronie nazwy pliku znaku wodnego, żeby zaktualizować listę dostępnych.

Poniżej znajduje się lista dostępnych wspieranych zmiennych tekstowych dla podstawień w dokumencie SVG. Poza tą listą można używać również łańcuchów zmiennych, zdefiniowanych w module eksportu zaznaczonych zdjęć.

$(DARKTABLE.NAME) Nazwa aplikacji
$(DARKTABLE.VERSION) Wersja darktable
$(WATERMARK_TEXT) Dowolny tekst (maks. 63 znaki)
$(WATERMARK_COLOR) Kolor dla $WATERMARK_TEXT
$(WATERMARK_FONT_FAMILY) Rodzina czcionki $WATERMARK_TEXT
$(WATERMARK_FONT_STYLE) Styl czcionki (normalny, kursywa, pogrubiony)
$(WATERMARK_FONT_WEIGHT) Waga fontu (pogrubienie)
$(IMAGE.ID) ID zdjęcia w bibliotece
$(IMAGE.FILENAME) Nazwa zdjęcia
$(IMAGE.BASENAME) Nazwa zdjęcia bez rozszerzenia
$(IMAGE.EXIF) Łańcuch Exif zdjęcia
$(EXIF.DATE) Data zdjęcia, Exif
$(EXIF.DATE.SECOND) Sekunda zdjęcia, Exif
$(EXIF.DATE.MINUTE) Minuta zdjęcia, Exif
$(EXIF.DATE.HOUR) Godzina zdjęcia, Exif (24h)
$(EXIF.DATE.HOUR_AMPM) Godzina zdjęcia, Exif (12h, AM/PM)
$(EXIF.DATE.DAY) Dzień miesiąca zdjęcia, Exif (01 .. 31)
$(EXIF.DATE.MONTH) Miesiąc zdjęcia, Exif (01 .. 12)
$(EXIF.DATE.SHORT_MONTH) Miesiąc zdjęcia, Exif, wg języka (sty, lut, .. gru)
$(EXIF.DATE.LONG_MONTH) Miesiąc zdjęcia, Exif, wg języka (stycznia, lutego .. grudnia)
$(EXIF.DATE.SHORT_YEAR) Skrócony rok, Exif (2013 to "13")
$(EXIF.DATE.LONG_YEAR) Pełny rok, Exif
$(DATE) Bieżąca data systemowa
$(DATE.SECOND) Bieżąca sekunda systemu
$(DATE.MINUTE) Bieżąca minuta systemu
$(DATE.HOUR) Bieżąca godzina systemu (24h)
$(DATE.HOUR_AMPM) Bieżące godziny systemu (12, AP/PM)
$(DATE.DAY) Bieżący dzień miesiąca systemu (01 .. 31)
$(DATE.MONTH) Bieżący czas systemu (01 .. 12)
$(DATE.SHORT_MONTH) Bieżący miesiąc systemu, wg języka (sty, lut, .. gru)
$(DATE.LONG_MONTH) Bieżący miesiąc systemu, wg języka (stycznia, lutego .. grudnia)
$(DATE.SHORT_YEAR) Bieżący rok systemu (krótki)
$(DATE.LONG_YEAR) Bieżący rok systemu
$(EXIF.MAKER) Producent aparatu
$(EXIF.MODEL) Model aparatu
$(EXIF.LENS) Użyty obiektyw
$(Xmp.dc.creator) Łańcuch znakowy twórcy
$(Xmp.dc.publisher) Łańcuch znakowy wydawcy
$(Xmp.dc.title) Tytuł zdjęcia
$(Xmp.dc.description) Opis zdjęcia. Użyj tego pola do odczytu pola tekstowego, dodawanego przez niektóre aparaty przy robieniu zdjęcia. Komentarz użytkownika (zwany również Exif.Photo.UserComment).
$(Xmp.dc.rights) Prawa autorskie zdjęcia
$(GPS.LATITUDE) Szerokość geograficzna zdjęcia (N/S 0 .. 90)
$(GPS.LONGITUDE) Długość geograficzna zdjęcia (E/W 0 .. 180)
$(GPS.ELEVATION) Wysokość ze zdjęcia (w metrach)
$(GPS.LOCATION) Wszystkie trzy koordynaty zdjęcia (dł. geogr., szer. geogr., wysokość)
Użycie
znacznik

Wybiera znak wodny. Przycisk odświeżania obok listy zaktualizuje ją nowo dodanymi znakami wodnymi.

tekst

Dowolny tekst do 63 znaków, drukowany na żądanie. Przykład znajdziesz w pliku simple-text.svg.

kolor tekstu

Pole pokazuje kolor tekstu. Kliknięcie na kolorowym polu otworzy okno wyboru koloru, oferujace wybór spomiędzy najczęściej używanych kolorów lub określić własny w przestrzeni RGB.

czcionka tekstu

To pole pozwala wybrać czcionkę tekstu. Kliknięcie na nim otwiera okno z dostępnymi czcionkami w systemie. Czcionki mogą być wyszukiwane po nazwie, a podgląd każdej wyświetla się obok jej nazwy; możesz określić własny, przykładowy tekst. Domyślna czcionka to DejaVu Sans Book.

przejrzystość

Ustawia przejrzystość renderowanego znaku wodnego.

skala

Skaluje znak wodny.

obróć

Ustawia kąt obrotu znaku wodnego.

skaluj wg

Określa odniesienie do parametru skalowania. Ustawienie domyślne, według obrazu, skaluje znak wodny w proporcji do poziomego wymiaru obrazu. Możesz również wyskalować znak wodny względem odpowiednio dłuższej krawędzi i krótszej krawędzi.

rozmieszczenie

Pozycjonuje znak wodny względem krawędzi bądź środka zdjęcia.

przesunięcie x

Przesunięcie względem punktu odniesienia na osi x.

przesunięcie y

Przesunięcie względem punktu odniesienia na osi y.

3.4.3.2. Obramowanie

Przegląd
Moduł jest upiększającym dodatkiem do stworzenia ramki dokoła zdjęcia. Ramka składa się z obramowania w zdefiniowanym przez użytkownika kolorze oraz linii wewnątrz tego obramowania, w oddzielnie definiowanym kolorze. Różne opcje pozwalają dostosować geometrię ramki.
Użycie
rozmiar obramowania

Suwak określa grubość ramki jako procent całego zdjęcia.

proporcja

Z tą listą możesz wybierać różne proporcje rozmiarów wyjścia modułu, czyli zdjęcia razem z obramowaniem.

orientacja

Jeśli wybierzesz niekwadratowe proporcje zdjęcia, to pole określi orientację – poziomą lub pionową. Ustaw auto, jeśli chcesz, żeby darktable wybrał najodpowiedniejszą orientację w oparciu o pierwotne zdjęcie.

pozycja w poziomie

Wybierz z zestawu predefiniowanych proporcji, gdzie chcesz umieścić wyjściowy obraz na osi poziomej. Możesz również kliknąć PPM i wprowadzić własną proporcję jako x/y.

pozycja w pionie

Wybierz z zestawu predefiniowanych proporcji, gdzie chcesz umieścić wyjściowy obraz na osi pionowej. Możesz również kliknąć PPM i wprowadzić własną proporcję jako x/y.

grubość linii ramki

Stosunek rozmiaru linii ramki do rozmiaru obwódki w jej najwęższej części.

Przesunięcie linii ramki

Określa położenie linii ramki względem zdjęcia. Wartość 0 oznacza linię ramki dotykającą zdjęcia, 100% – linię ramki, dotykającą zewnętrznego obrysu zdjęcia.

kolor brzegu

Próbnik koloru, pozwalący na określenie koloru obramowania. Kliknięcie na kolorowym polu otwiera próbnik, pozwalając wybrać spośród najczęściej używanych kolorów, lub zdefiniować własny w przestrzeni RGB.

Możesz również aktywować próbnik koloru, naciskając i pobierając próbkę koloru ze zdjęcia. Pomiędzy punktowym a obszarowym trybem próbkowania można przełączać się z wnętrza panelu próbnika globalnego (p. Sekcja 3.3.6, „Globalny próbnik koloru”).

kolor linii ramki

Próbnik koloru, pozwalający na określenie koloru linii ramki. Kliknięcie na kolorowym polu otwiera próbnik, pozwalając wybrać spośród najczęściej używanych kolorów, lub zdefiniować własny w przestrzeni RGB.

Możesz również aktywować próbnik koloru, naciskając i pobierając próbkę koloru ze zdjęcia. Pomiędzy punktowym a obszarowym trybem próbkowania można przełączać się z wnętrza panelu próbnika globalnego (p. Sekcja 3.3.6, „Globalny próbnik koloru”).

Przykłady

Przykładowe zdjęcie z ramką zdefiniowaną przez użytkownika.

3.4.3.3. Winietowanie

Przegląd
Moduł jest efektem artystycznym, tworzącym winietę (modyfikację jasności/nasycenia na brzegach obrazu).
Użycie

Moduł winietowania posiada bogaty zestaw parametrów do precyzyjnej kontroli efektu. Wyświetla również kontrolki graficzne na zdjęciu, jeśli moduł jest aktywny. Daj mu szansę i wypróbuj jego działanie. Kontrolki na ekranie i suwaki parametrów pozostaną zsynchronizowane.

Moduł pod pewnymi warunkami może generować artefakty bandingu; zalecamy rozważenie aktywowania modułu ditheringu (p. Sekcja 3.4.1.1, „Dithering”).

skala

Ustawia promień obszaru objętego winietą.

siła zanikania

Określa siłę zanikania efektu. Wyższe wartości oznaczają gwałtowniejsze przejścia.

jasność

Określa intensywność rozjaśniania (wartości dodatnie) bądź przyciemniania (wartości ujemne).

nasycenie

Określa, jak mocne stają sie kolory podczas nasycenia bądź desaturacji w obszarze winiety.

środek w poziomie

Przesuwa środek winietowanego obszaru w poziomie.

środek w pionie

Przesuwa środek winietowanego obszaru w pionie.

kształt

Wpływa na kształt winiety. Domyślna wartość 1 tworzy winietę okrągłą bądź eliptyczną. Mniejsze wartości utworzą winietę bardziej kwadratową; wyższe nadadzą jej kształt zbliżony do krzyża.

proporcje automatyczne

Kliknij ten przycisk dla dopasowania proporcji szerokość/wysokość winiety do proporcji zdjęcia. Po tym zabiegu winieta stanie się prawdopodobnie eliptyczna.

współczynnik wysokość/szerokość

Dostosuj ręcznie współczynnik wysokość/szerokość winietowanego obszaru.

dithering

Tą listą możesz aktywować dithering szumem losowym, aby zniwelować artefakty bandingu, spowodowane gradientem winiety. Wybierz wyjście 8-bitowe, aby zapobiec bandingowi na monitorach i w plikach JPEG. Jeśli wybierzesz wyjście 16-bitowe, użyte zostanie niewiele ditheringu – tylko tyle, żeby skompensować banding na delikatnym poziomie 16-bitowym. Ta funkcja jest nieco przestarzała, została zastąpiona nowszym modułem ditheringu (p. Sekcja 3.4.1.1, „Dithering”).

Przykłady

Zdjęcie z wninietowaniem i włączonymi kontrolkami graficznymi.

3.4.3.4. Zmiękczanie

Przegląd
Ten moduł udostępnia zmiękczenie zdjęcia, znane powszechnie jako efekt Ortona.
Użycie

Michael Orton osiągał swój cej przez użycie dwóch naświetleń tej samej sceny: jednego prześwietlonego, drugiego naświetlonego prawidłowo; następnie w ciemni mieszał je do finalnego ujęcia, gdzie zdjęcie prześwietlone było rozmywane.

Moduł jest prawie kopią analogowego procesu Ortona w wersji cyfrowej. Przy użyciu parametrów możesz kontrolować jasność i rozmycie; dla większej zabawy dodaliśmy również kontrolę nasycenia prześwietlonego zdjęcia.

rozmiar

Ustaw rozmiar rozmycia prześwietlonego zdjęcia, im większy, tym bardziej miękkie.

nasycenie

Ustaw nasycenie prześwietlonego zdjęcia.

jasność

Suwak jasności wyskalowany jest w EV i zwiększa jasność.

miks

Kontroluje kombinację prześwietlonego zdjęcia i efektu końcowego.

Przykłady

To jest oryginalne zdjęcie, uzywaj go jako referencyjnego dla zmian poniżej...
Na tym zdjęciu użyłem wartości domyślnych i dodałem 0.33EV do jasności, żeby zwiększyć ilość światła w miękkiej warstwie.
Ta wersja jest identyczna, jak wyżej, ale z 25% nasyceniem.

3.4.3.5. Ziarno

Przegląd
Ten moduł arytystycznie imituje ziarno kliszy fotograficznej.
Użycie

Ziarno przetwarzane jest na kanale L z CIELAB.

ziarnistość

Ustaw rozmiar ziarna, zaprojektowany dla symulowania wielkości ISO.

siła

Ustawia siłę efektu.

3.4.3.6. Monochromatyczność

Przegląd
Moduł daje możliwość szybkiej konwersji zdjęcia do czarno-białego oraz dostarcza dla tej konwersji zmienny filtr koloru.
Użycie

Próbnik koloru może być aktywowany przez naciśnięcie i automatycznie ustawi pozycję i rozmiar filtra. Pomiędzy punktowym a obszarowym trybem próbkowania można przełączać się z wnętrza panelu próbnika globalnego (p. Sekcja 3.3.6, „Globalny próbnik koloru”).

Domyślna środkowa lokalizacja filtra ma neutralny wpływ na zdjęcie, a przeciąganie jej na inne pozycje daje efekt analogiczny do czarno-białego zdjęcia, przepuszczonego przez filtr barwny.

Kółkiem myszy możesz nie tylko zmienić pozycję, ale także rozmiar filtra. Dzięki temu zakres filtra może obejmować mniej lub więcej odcieni.

Wskazówka: Najpierw zredukuj rozmiar filtra dla koncentracji efektu i przesuwaj po palecie odcieni dla znalezienia najlepszej wartości dla oczekiwanego sposobu odtworzenia zdjęcia. Następnie powiększ go, żeby dołączyć więcej odcieni i dodać naturalnego tonowania.

W pewnych warunkach, szczególnie mocno nasyconych źródłach niebieskiego światła, moduł może produkować artefakty czarnych pikseli. Zajrzyj do opisu opcji obcięcia gamutu (Sekcja 3.4.1.11, „Wejściowy profil koloru”), żeby dowiedzieć się, co możesz zrobić dla zmniejszenia tego efektu.

3.4.3.7. Ograniczenie światła

Przegląd

Moduł ograniczenia światła pozwala zasymulować ludzkie widzenie w ciemnościach, dzięki czemu zdjęcia z tym modułem wyglądają bardziej realistycznie. Może być również zastosowany do konwersji na zdjęciu dnia do nocy.

Ma to na celu zasymulowanie zdjęcia w widzeniu skotopowym, kiedy obraz w oku w znikomym świetle postrzegany jest przez pręciki, a nie czopki. Janość skotopowa łączona jest następnie z wartością fotopową (normalnym zdjęciem barwnym) przy użyciu trybu mieszania. Moduł ten potrafi również zasymulować zjawisko Purkiniego dzięki dodaniu niebieskiego do ciemnych partii obrazu.

Użycie

Moduł posiada kilka presetów. Sprawdź je i zobacz, co potrafią.

krzywa

Pozioma oś odnosi się do jasności pikseli od ciemności (po lewej) do jasności (po prawej). Oś pionowa reprezentuje rodzaj widzenia od widzenia nocnego (dół) do dziennego (góra).

niebieski

Ustaw błękitny odcień w cieniach (zjawisko Pukriniego).

Przykłady

Zdjęcie 1. Obraz oryginalny.
Zdjęcie 1. Moduł ograniczenia światła włączony.

Zdjęcie 2. Obraz oryginalny.
Zdjęcie 2. Moduł ograniczenia światła włączony.

3.4.3.8. Poświata

Przegląd
Moduł pobiera światła, rozmywa je, a następnie miesza z oryginałem, tworząc miękką poświatę na zdjęciu (stąd nazwa efektu). Modułu można używać na wiele sposobów, w zależności od sposobu oświetlenia oryginalnej sceny.
Użycie

Startując od domyślnych ustawień, zmień najpierw siłę efektu w celu uzyskania ładnego wyglądu, a następnie zmień rozmiar, żeby zapanować nad światłem.

rozmiar

Kontroluje zasięg przestrzenny efektu.

próg

Ustawia próg dla zwiększania jasności.

siła

Ustawia siłę prześwietlenia dla efektu.

Przykłady

To jest oryginalne zdjęcie, uzywaj go jako referencyjnego dla zmian poniżej...
Tu zastosowaliśmy rozmiar 10%, co dla tego efektu jest raczej niewielką wartością. Podbiliśmy siłę modułu do 50% dla podkreślenia efektu.

3.4.3.9. Kontrast miejscowy

Przegląd
Moduł umożliwia zwiększenie miejscowego kontrastu. Posiada dwa tryby: domyślny używa filtru lokalnego laplasjana, drugi z nich korzysta z nienormalizowanego filtra bilateralnego. Obydwa tryby operują wyłącznie na kanale L z przestrzeni Lab.
Użycie

Kontrast miejscowy wzmacnia szczegóły zdjęcia podobnie, jak korektor (p. Sekcja 3.4.3.14, „Korektor”). Jest jednak łatwiejszy w użyciu, ponieważ nie wymaga pracy na różnych zakresach częstotliwości. Filtr lokalnego laplasjana został zaprojektowany dla dużej wydajności wobec efektów halo i zwrotów gradientu wzdłuż krawędzi.

tryb

Wybierz "filtrowanie lokalnym laplasjanem" lub "nienormalizowaną siatkę bilateralną". Opcje siatki to szorstkość, kontrast i szczegół. Filtr lokalnego laplasjana oferuje szczegół, światła, cienie i zakres tonów średnich. Tryb lokalnego laplasjana wspiera podbijanie cieni i kompresję świateł, podobnie jak w module cieni i świateł.

Siatka bilateralna
ziarnistość

Przetwarza szczegóły w sposób gładszy lub bardziej szorstki.

kontrast

Jak mocno algorytm rozróżnia poziomy jasności. Zwiększenie tego parametru daje bardziej kontrastowy obraz.

szczegółowość

Zwiększa lub zmniejsza szczegółowość. Wyższe wartości zwiększą kontrast miejscowy.

Filtrowanie lokalnym laplasjanem

Żeby zrozumieć parametry filtru lokalnego laplasjana, możesz myśleć o nim jako o stosowaniu krzywej do zdjęcia, podobnej do tego obrazka:

Zostanie ona później zastosowana w sposób, który działa lokalnie i nie powoduje artefaktów halo.

szczegółowość

Dodaj bądź usuń szczegół. Wyższe wartości zwiększą kontrast miejscowy. Spowoduje to umieszenie elementu w kszałcie litery S w centrum krzywej dla zwiekszęnia bądź zmniejszenia lokalnego kontrastu. Dla obrazów czarno-białych możliwe jest ustawienie tego parametru na wartość krańcową bez ryzyka śmiesznych efektów i artefaktów.

podświetlenia

To wpływa na jeden koniec krzywej, efektywnie zwiększając bądź kompresując kontrast w światłach. Niska wartość zmniejszy światła.

cienie

Podobnie jak parametr świateł, wpłynie to na drugi koniec krzywej i zwiększy bądź zmniejszy kontrast w cieniach. Wyższa wartość da więcej kontrastu w cieniach. Niższa wartość podbije cienie i zasymuluje wypełnienie światłem. Zauważ, że jest to zrobione poprzez lokalną manipulację zdjęciem, jednak to oznacza, że kompletnie ciemne zdjęcie nie może zostać rozjaśnione w ten sposób, a wpłynie to tylko na ciemne motywy na jasnym tle.

zakres śródtonów

Kontroluje szerokość kształtu S w krzywej kontrastu. Większa wartość rozszerza S, dzięki czemu więcej wartości kwalifikowanych jest do zakresu śródtonów, a mniej do świateł i cieni. W przypadku większego zakresu dynamicznego może to być użyteczne do redukcji jego wartości i osiągnięcia większej kompresji zakresu dzięki obniżeniu kontrastu w światłach i cieniach. Zauważ jednak, że dla kontrastowych zdjęć HDR może to działać najlepiej w kombinacji z krzywą bazową, wstępnie kompresującą zakres, prawdopodobnie z krzywą bazową, zbliżoną do logarytmicznej. Ładne efekty można również osiągnąć przy pomocy opcji "łącznie" z modułu krzywej bazowej, ale takie rozwiązanie obarczone jest ryzykiem artefaktów halo.

To ustawienie może generować banding, jeśli ma wartości ekstremalne. Dzieje się tak z powodu sposobu, w jaki darktable oblicza szybkie przybliżenie filtru lokalnego laplasjana.

Przykład
Przed
Po zastosowaniu, lekko przedawkowane dla demonstracji rezultatu. Używaj delikatnie, żeby uniknąć taniego, pretensjonalnego wyglądu.

3.4.3.10. Mapowanie kolorów

Przegląd
Moduł przenosi ogólną kolorystykę z jednego zdjęcia na drugie. Analizuje statystyczne charakterystykę koloru zdjęcia źródłowego i docelowego, po czym kolory ze zdjęcia źródłowego są mapowane na odpowiadające im kolory na zdjęciu docelowym.
Użycie

Do użycia tego modułu wymagane są dwie czynności.

Najpierw otwieramy zdjęcie źródłowe w ciemni i pobieramy jego charakterystykę koloru, wciskając klawisz pobierz jako źródłowy. Utworzony zostanie zestaw skupisk koloru, wyświetlony w obszarze skupisk źródłowych. Każde skupisko reprezentowane jest przez zestaw próbek ze średnią wartością w środku i otoczeniem utworzonym przez jego pochodne wewnątrz skupiska. Skupiska sortowane są narastająco według swojej wagi, czyli liczby pikseli tworzących skupisko.

Następnie otwórz w ciemni zdjęcie docelowe. darktable zapamięta zebrane wcześniej skupiska źródłowe; jesli nie są jeszcze wyświetlone, wciśnij przycisk . Wciśnij przycisk pobierz jako docelowy, żeby wygenerować analogiczny zestaw skupisk dla zdjęcia docelowego, który zostanie wyświetlony w obszarze skupisk docelowych.

Kiedy wybrane są obydwa zestawy, do zdjęcia docelowego zostanie zastosowane automatycznie mapowanie kolorów. W swoim domyślnym działaniu całościowy rezultat będzie mocno przesadzony. Zestaw suwaków zapewnia kontrolę nad siłą efektu, przytłumić można go również za pomocą normalnego trybu mieszania (p. Sekcja 3.2.5.4, „Operatory mieszania”). Ponieważ moduł mapowania koloru występuje wcześnie w sekwencji, możesz dostroić kolory później, na przykład przy pomocy modułów krzywej tonalnej (p. Sekcja 3.4.2.13, „Krzywa tonalna”) lub korekcji koloru (p. Sekcja 3.4.2.7, „Korekcja koloru”).

pobierz jako źródłowy/docelowy

Naciśnij te przyciski, żeby wygenerować skupiska kolorów odpowiednio dla zdjęcia źródłowego i docelowego. Przetwarzanie zajmie kilka sekund, w trakcie których interfejs może przestać odpowiadać.

liczba skupisk

Ustawia liczbę skupisk kolorów. Jeśli zmienisz ten parametr, wszystkie zebrane skupiska zostaną zresetowane i będą musiały być ponownie zebrane.

przewaga koloru

Parametr kontroluje mapowanie pomiędzy skupiskami źródłowymi a docelowymi. Dla najmniejszej wartości mapowanie oparte jest na bliskości koloru. Zazwyczaj prowadzi to do bardzo subtelnych efektów na zdjęciu docelowym. Dla największej wartości mapowanie oparte jest na względnej wadze skupisk – dominujące kolory zdjęcia źródłowego mapowane będą na dominujące kolory zdjęcia docelowego. To daje z kolei bardzo wyraziste rezultaty. Wartości pośrodku łagodzą te skrajności.

wyrównanie histogramu

Poza mapowaniem charakterystyki kolorów, moduł ten potrafi również modyfikować kontrast celu w oparciu o dopasowanie histogramu źródła. Suwak kontroluje zasięg efektu.

Przykłady

Zdjęcie źródłowe, zrobione krótko po zachodzie ze światłem z przodu.
Zdjęcie docelowe, zrobione po południu z częściowo zachmurzonym niebem. Naszym celem jest przenieść atmosferę wieczoru na zdjęcie docelowe.
Zdjęcie docelowe z zastosowanym mapowaniem koloru. Użyte 2 skupiska. przewaga koloru ustawiona na 100% dla uzyskania wyrazistego, ale wciąż wiarygodnego efektu. wyrównanie histogramu ustawione na 80%.

3.4.3.11. Wyostrzanie

Przegląd
Jest to standardowe narzędzie maski wyostrzającej do uwydatniania szczegółów zdjęcia.
Użycie

Moduł działa poprzez eksponowanie kontrastu dokoła brzegów, wzmacniając wrażenie ostrego zdjęcia. W darktable ten moduł stosowany jest tylko do kanału L w przestrzeni kolorów Lab.

promień

USM jako część algorytmu wykorzystuje rozmycie gaussowskie. Ten parametr kontroluje promień rozmycia, co z kolei określa zakres przestrzenny uwydatniania krawędzi. Zbyt wysokie wartości prowadzą do brzydkiego przeostrzenia.

ilość

Kontrola siły wyostrzania.

próg

Różnice kontrastu poniżej tej wartości pozostaną wyłączone z ostrzenia. Używaj tego parametru dla uniknięcia wzmocnienia szumu.

3.4.3.12. Filtr górnoprzepustowy

Przegląd
Moduł symuluje działanie filtra górnoprzepustowego. Najczęściej używa sie go z operatorem mieszania. Wypróbuj tryb miękkie światło do wyostrzenia zdjęcia. Użyj suwaka krycia, żeby dostosować siłę efektu lub użyj maska wektorowa (p. Sekcja 3.2.5.5, „Maska wektorowa”) lub maska parametryczna (p. Sekcja 3.2.5.6, „Maska parametryczna”), żeby ograniczyć efekt tylko do fragmentu zdjęcia.
Użycie
wyostrzanie

Ustawia ostrość. Im wyższe, tym więcej szczegółów.

wzmocnienie kontrastu

Ustawia wzmocnienie kontrastu.

3.4.3.13. Filtr dolnoprzepustowy

Przegląd
Filtr dolnoprzepustowy (rozmycie gaussowskie) z dodatkową kontrolą kontrastu i nasycenia na wyjściu. Najczęściej stosuje się go w połączeniu z operatorem mieszającym (p. Sekcja 3.2.5.4, „Operatory mieszania”). Wypróbuj preset maska kontrastu miejscowego z operatorem mieszania nakładka.
Użycie

Ten moduł posiada potężny potencjał artystyczny, może jednak dawać trudne do przewidzenia efekty.

promień

Ustawia promień rozmycia.

zmiękczenie przy użyciu

Pole określa algorytm rozmycia; do wyboru jest rozmycie Gaussa (domyślne) i filtr bilateralny. Ten ostatni daje rozmycie zachowujące krawędzie. Rozmycie gaussowskie rozmyje wszystkie kanały: L, a i b. Bilateralny rozmyje tylko kanał L.

kontrast

Modyfikuje kontrast. Wartości ujemne dadzą odwrócony obraz negatywowy. Wartości bezwzględnie wysokie wzmacniają kontrast; wartości bezwzględnie niskie zmniejszają kontrast. Wartość zerowa jest neutralna.

jasność

Modyfikuje jasność. Wartości ujemne dają ciemniejszy obraz. Wartości dodatnie zwiększają jasność zdjęcia.

nasycenie

Modyfikuje nasycenie koloru. Wartości ujemne dają kolory komplementarne, odwrócone w kanałach a-b. Wartości bezwzględnie wysokie zwiększają nasycenie koloru; wartości bezwzględnie niskie zmniejszają jego nasycenie. Wartość zerowa daje obraz czarno-biały.

Przykłady

Pierwotne zdjęcie, mocno przetworzone. Łódź jest niemal tylko sylwetką.
Rozmycie bilateralne z dużym promieniem. Desaturowane, odwrócone i z wysokim kontrastem.
Umiarkowany efekt po zastosowaniu filtra dolnoprzepustowego ...
... i ostateczne zdjęcie, po zastosowaniu trybu mieszania "światło jaskrawe".

3.4.3.14. Korektor

Przegląd
Ten moduł może być użyty dla osiągnięcia wielu efektów, takich jak nalot, odszumianie, klarowność i zwiększenie miejscowego kontrastu. Działa w domenie falkowej, a parametry mogą być strojone oddzielnie dla każdego zakresu częstotliwości.
 
Użycie

Każdy zakres częstotliwości może być dostrajany automatycznie. Możesz dostosować podbicie kontrastu i krzywe progu odszumiania dla jasności i chrominancji (luma i chroma), a także ostrość (krawędzi) funkcji macierzystej falki dla każdej skali częstotliwości.

Każda krzywa może być przeciągana zgodnie z zasadą proporcjonalnej edycji; użyj rolki myszy, żeby dostosować promień zastosowania zmian. Przezroczysty obszar wskazuje, dokąd możesz przeciągnąć krzywą z bieżącą pozycją myszy i zadanym promieniem. Małe trójkąty na osi x mogą być przesunięte w celu zmiany współrzędnej x węzłów krzywej.
Przeciągnij górną linię (jasne okręgi, tutaj dla kanału jasności), żeby zmodyfikować kontrast miejscowy. Przeciągnięcie do góry, jak widać na ilustracji, spowoduje podbicie kontrastu dla tego zakresu częstotliwości. Wyższe częstotliwości, czyli drobniejsze szczegóły, znajdują się po prawej stronie. Linie można oczywiście ciągnąć również w dół.
Dolna krzywa (czarne okręgi) jest używana do odszumiania. Reguluje ona próg zmniejszenia falek dla każdego zakresu częstotliwości. Pociągnij w górę, żeby zobaczyć efekt. W tym przykładzie usunęliśmy szum, wzmocniony podkreśleniem miejscowego kontrastu.
Na tym zdjęciu widać działanie parametru krawędzi. Dla wszystkich zakresów jest on tutaj zredukowany do zera. Jest to praktycznie falka à trous, bez detekcji krawędzi, objawiająca się charakterystyczną poświatą dokoła ostrych krawędzi na zdjęciu.

Zauważ, że parametr krawędzi wpływa tylko na funkcję macierzystą, a nie bezpośrednio na zdjęcie. Musisz zmienić parametry odszumiania/podbicia kontrastu, żeby zobaczyć efekt.

Moduł poniżej obszaru krzywej posiada również suwak miks. Przy jego pomocy można skalować krzywą wzdłuż osi y. Suwak dodany został dla ułatwienia modyfikacji natężenia efektu. To nie jest typowy parametr modułu; po opuszczeniu trybu ciemni wszystkie zmiany zostaną naniesione bezpośrednio na krzywe.

Zajrzyj do presetów, zawierających mnóstwo przykładów, pomagających zrozumieć znaczenie kontrolek. Pomiędzy nimi znajduje się preset zwiększenia klarowności obrazu.

3.4.3.15. Retusz

Przegląd
Retusz pozwala stosować łatki, klonować, wypełniać i rozmywać określone obszary zdjęcia. Potrafi przeprowadzić rozkład falkowy, który dzieli obraz na różne zakresy częstotliwości, od gładkich do szorstkich, i pozwala stosować operacje retuszerskie na każdy zakres indywidualnie.
Użycie

W typowym przypadku, z parametrami domyślnymi, dodaj kształty do zdjęcia tak, jak w module usuwania plam (p. Sekcja 3.4.3.16, „Usuwanie plam”). W celu użycia rozkładu falkowego wybierz najpierw jedną ze skal jako skalę bieżącą (por. niżej), potem dodaj kształty.

Interfejs podzielony jest na trzy główne sekcje: rozkładu falkowego, narzędzi retuszu i kształtów.

sekcja rozkładu falkowego

Sekcja rozkładu falkowego kontroluje algorytm o tej samej nazwie. Jego środkowa część jest podzielona na ramki i dwa suwaki. Pierwsza ramka, zakres zerowy, reprezentuje oryginalne zdjęcie, druga – pierwszy zakres falkowy, i tak dalej.

Dolny suwak dostosowuje liczbę skal, zero oznacza brak rozkładu falkowego. Maksymalna liczba skal zależy od rozmiaru zdjęcia, ale możesz wybrać dowolną wielkość. Jeśli zdjęcie jest zbyt małe, jak na określoną liczbę skal, użyta zostanie maksymalna ilość dla tego zdjęcia, reszta zostanie zignorowana.

Zdjęcie jest rozkładane na zadaną ilość skal i obraz resztowy, czyli jeśli wybrałeś pięć skal, skala 0 to zdjęcie oryginalne, skale od 1 do 5 to skale szczegółowe, a skala 6 to obraz resztowy. Dla wiekszej przejrzystości oryginalne zdjęcie jest przedstawiane jako czarny prostokąt, skale szczegółów są jasnoszare, obraz resztowy biały, a skale nieaktywne są ciemnoszare.

Środkowy obszar pozwala wybrać zakres, na którym użytkownik zastosuje narzędzia retuszerskie, klikając któryś z prostokątów. Zaznaczony zakres otaczany jest czerwoną obwódką. Można wybrać dowolny zakres, nawet jeśli nie został on zdefiniowany. W takim przypadku taki zakres zostanie zignorowany i nieprzetworzony.

Wyświetlane są tylko kształty bieżącej skali, po jej zmianie również one zostaną dostosowane.

Zielona linia na górze każdej ramki wskazuje, że skala posiada powiązane kształty.

Zakresy w szczegółach będą widoczne tylko przy określonym powiększeniu, ich widoczność tylko przy danym powiększeniu wskazuje jasnoszary pasek na górze wskaźnika zakresu.

Górny suwak pomaga w łączeniu skal. Pozwala edytować łącznie wiele skal, począwszy od najwyższej (bez obrazu resztkowego), aż do wybranej suwakiem. Jeśli suwak ustawiony jest na 3, a wartość maksymalna to 5, wszystkie edycje dotyczyć będą skal od 3 do 5. Edycje skali 4 zostaną zastosowane do skal 3 i 4, a edycje skali 3 – tylko do niej samej. Łączenie skal reprezentowane jest przez kolor zielono-żółty. Wartość zero oznacza wyłączoną opcję.

Przycisk wyświetlenia skali falkowej () pozwala na podejrzenie… bieżącej skali falkowej. Jeśli ta opcja jest aktywna, moduł mieszania pozostaje tymczasowo wyłączony. Jeśli aktywne są zarówno tryb mieszania, jak i wyświetlanie masek, ta opcja nie moze zostać ustawiona. Jeśli ta opcja zostaje aktywowana, pojawia się nowa sekcja, podgląd pojedynczej skali, pozwalajaca na dostosowanie poziomów dla wyświetlanego obrazu. Jest ona dla wygody po to, żebyś mógł dostosować wyświetlanie zakresu skali do swoich potrzeb. Nie ma ona wpływu na ostateczne zdjęcie. Dostępny jest również przycisk automatycznych poziomów (); działa on na wyświetlonym zdjęciu, więc w zależności od powiększenia obrazu efekty będą się różnić. Poziomy są stosowane tylko do zakresów szczegółów, nie dla obrazu resztkowego.

Przyciski kopiuj i wklej pozwalają na przesuwanie kształtów z jednego zakresu do drugiego. Wybierz najpierw bieżący zakres, wciśnij przycisk ( ), wybierz zakres docelowy i kliknij "wklej" ( ). To może być użyteczne, kiedy edytujesz obraz resztkowy i trzeba zmienić ilość zakresów; ponieważ obraz resztkowy został zmieniony, kształty zostaną przeniesione na nowe zakresy.

Przycisk wyłączenia kształtów () chwilowo deaktywuje przetwarzanie wszystkich kształtów dla prostego porównania przed/po.

Przycisk wyświetlania maski ( ) działa podobnie, jak ten w części mieszania modułów, ale wyświetla on tylko kształty w bieżącym zakresie. Nie da się jednocześnie ustawić tej opcji i wyświetlenia maski w części mieszania modułów.

sekcja narzędzi retuszujących

Belka kształtów pozwala dodawać nowe kształty do zdjęcia. Tworzenie/edycja kształtów odbywa się podobnie, jak w module usuwania plam. Dodatkowo po ctrl-kliknięciu na dowolnym przycisku kształtu aktywowany jest tryb dodawania ciągłego. Po dodaniu kształtu darktable pozostanie w trybie tworzenia, pozwalając na dodanie kolejnego kształtu tego samego typu. Jeśli chcesz zmienić typ dodawanego kształtu, Ctrl-kliknij w trybie ciągłym lub po prostu kliknij, jeśli chesz dodać pojedynczy kształt. Jeśli chcesz opuścić tryb dodawania ciągłego, kliknij PPM na wolnym obszarze zdjęcia.

Belka algorytmów pozwala wybrać spomiędzy algorytmów uzdrawiania (), klonowania (), wypełnienia () i rozmycia (). Algorytm musi zostać wybrany przed stworzeniem kształtu – późniejsza zmiana nie jest możliwa.

Do zdjęcia można dodać dowolną kombinację typu kształtu i algorytmu.

sekcja kształtów

Pole wybranego kształtu wyświetla wybrany kształt (jeśli wybrano jakikolwiek). Kliknięcie na kształcie wybiera go, kliknięcie poza jego obszarem anuluje wybór.

Krycie maski wyświetla się w momencie zaznaczenia kształtu. Pozwala na podgląd/ustawienie wartości krycia maski. Jest ono właściwością aktualnie wybranego kształtu i nie zostanie użyte jako wartość domyślna dla nowo dodawanych kształtów.

W zależności od wybranego algorytmu wyświetlane sa różne parametry:

algorytm wypełnienia
tryb wypełnienia

Może przyjmować wartości "usuń" lub "kolor". "Usuń" używane jest do wykasowania szczegółów ze skali falkowej. "Kolor" pozwala na wybór koloru do wypełnienia kształtu.

jasność

Dodaje wybraną wartość do koloru, powodując jego rozjaśnienie lub przyciemnienie. Działa w ten sam sposób dla obu trybów wypełnienia.

algorytm rozmycia
typ rozmycia

Może być gaussowskie bądź bilateralne.

promień rozmycia

Ustawia promień rozmycia.

Wartość ustawiana na każdej właściwości użyta jest jako domyślna podczas tworzenia nowego kształtu.

3.4.3.16. Usuwanie plam

Przegląd
Moduł usuwania plam pozwala na korekcję obszaru przy pomocy innego jako wzorca.
Użycie

Moduł używa niektórych kształtów z masek wektorowych, głównie okręgów, elips i kształtów ścieżek. Interfejs i kontrolki są takie same jak w masce wektorowej, więcej objaśnień zawiera Sekcja 3.2.5.5, „Maska wektorowa”.

Wybierz kształt, klikając odpowiednią ikonę, a następnie kliknij na zdjęciu, żeby wybrać obszar do retuszowania. W miejscu, gdzie zostanie zastosowany obszar źródłowy, wyświetli się krzyżyk.

Pozycjonowanie źródła ma dwa tryby: bezwzględny i względny. Tryb bezwzględny ustawia przy tworzeniu kształtu Shift+Ctrl+klik na wybranej pozycji. Od teraz wszystkie nowe kształty będą mieć źródło na tej pozycji. Tryb względny ustawia przy tworzeniu kształtu Shift+klik na wybranej pozycji. Bieżący kształt będzie miał źródło stworzone na tej pozycji, a kolejne kształty będą mieć źródło, stworzone na tej samej względnej pozycji.

Po utworzeniu obszar źródłowy i docelowy mogą być niezależnie przełączane, dopóki nie spełnią twoich oczekiwań. Strzałka pomaga odróżnić jeden obszar od drugiego.

Użyj kontrolek kształtu, żeby dopasować rozmiar, szerokość brzegu i inne atrybuty.

Kliknij PPM na kształcie, aby go usunąć.

Zwiń moduł, żeby zakończyć zmiany.

Przykłady

Użyjmy portretu jako przykładu; będziemy chcieli usunąć zabrudzenia i niechciane refleksy świetlne.
Zaznaczyliśmy wszystkie punkty, które chcemy usunąć, kształtami okręgu, oraz prawidłowo zaznaczyliśmy obszary źródłowe.
A tutaj widzimy efekt usunięcia plamek.

3.4.3.17. Liquify

Przegląd
Moduł liquify oferuje wygodny sposób przesuwania pikseli poprzez zastosowanie swobodnych zniekształceń do części zdjęcia. Pomagają w tym trzy narzędzia: punkty, linie i krzywe.

Każde z narzędzi liquify opiera się na węzłach. Punkt wyznaczany jest pojedynczym węzłem, linie i krzywe składają się z wielu węzłów, tworzących ścieżki.

Na pojedynczą instancję liquify narzucone jest ograniczenie stu węzłów. Dla większych zniekształceń należy użyć wielu instancji. Pamiętaj jednak, że moduł liquify wymaga sporo mocy obliczeniowej.

Użycie
Podstawowym elementem wszystkich narzędzi liquify są węzły.

Jeśli chcesz przesunąć cały węzeł, przesuń jego środkowy punkt. Promień określa obszar stosowanego efektu; zniekształcenia pojawią się tylko w jego obrębie. Ażeby zmienić promień, przeciągnij uchywyt na obwodzie. Wektor siły od środka okręgu określa kierunek zniekształcenia, a siła zniekształcenia jest zobrazowana długością wektora. Możesz zmienić wektor, przesuwając jego grot.

ilość zniekształceń/węzłów

To pole prezentuje licznik aktualnie użytych zniekształceń (pojedynczych obiektów) i węzłów.

narzędzie zaznaczania

Kliknij ikonę , żeby uaktywnić narzędzie wskazywania, następnie umieść je na zdjęciu, klikając na jego obszarze.

Punkt to pojedynczy węzeł. W punkcie wektor siły ma trzy tryby, przełączane Ctrl-klikiem na grocie wektora:

liniowy Tryb liniowy generuje zniekształcenie liniowe wewnątrz okręgu, rozpoczynające się na początku wektora siły, a kończące się na jego grocie. Jest to tryb domyślny.
promieniowy W tym trybie efekt wektora siły jest promienisty, narastając od 0% w środku okręgu do jego brzegów. Ten tryb poznać można po dodatkowym okręgu, ze strzałką na zewnątrz.
promieniowy odwrócony W tym trybie efekt wektora siły jest promienisty, zmniejszając się od 100% w środku do jego brzegów. Ten tryb można poznać po dodatkowym okręgu, ze strzałką do wewnątrz.

Zauważ, że domyślnie siła efektu rozkłada się liniowo od 0% do 100% od środka wzdłuż promienia punktu kontrolnego. Możliwa jest modyfikacja efektu zmiękczenia poprzez kliknięcie na środku okręgu

domyślnie Liniowo, od środka po promieniu.
zmiękczony Wyświetlane są dwa kontrolne okręgi, które można modyfikować oddzielnie dla zmiekczenia siły efektu. Zauważ, że ponowne kliknięcie środka okręgu ukrywa jedynie kontrolki zmiękczenia, ale nie powoduje powrotu do wartości domyślnych.

Punkt może być usunięty poprzez kliknięcie PPM w środku.

narzędzie linii

Kliknij ikonę , żeby aktywować narzędzie linii, a następnie lewym przyciskiem na zdjęciu, żeby umieścić pierwszy punkt. Przesuń kursor i kliknij ponownie, żeby umieścić kolejny punkt i rozpocząć konstruowanie ścieżki. Żeby zakończyć, kliknij gdziekolwiek PPM.

Linia to zbiór punktów. Punkty połączone są razem, rezultat jest interpolowany zestawem wektorów siły.

Możliwe jest dodanie punktu kontrolnego na linii przez Ctrl-klik na segmencie. Punkt kontrolny z linii usuwamy przez Ctrl-PPM na środku węzła.

Kliknięcie PPM na segmencie całkowicie usunie kształt.

Ctrl-Alt-klik na segmencie zmieni go w segment krzywej.

narzędzie krzywej

Kliknij ikonkę , żeby aktywować narzędzie krzywej, kliknij w obrębie zdjęcia, żeby umieścić pierwszy punkt i kliknij w innym miejscu, żeby dodać następny i zacząć tworzyć ścieżkę. Żeby zakończyć, kliknij PPM gdziekolwiek.

Krzywa to zbiór punktów. Punkty są połączone, rezultat jest interpolowany jako krzywa Beziera zbiorem wektorów siły.

Punkt kontrolny na krzywej można dodać poprzez Ctrl-klik na segmencie. Punkt kontrolny można usunąć z krzywej poprzez Ctrl-klik na środku węzła.

Kliknięcie PPM na segmencie całkowicie usunie kształt.

Ctrl-Alt-klik na segmencie zmieni go w segment liniowy.

Możliwa jest zmiana sposobu, w jaki łączone są punkty krzywej, poprzez Ctrl-klik na środku. Krzywą Beziera można kontrolować przy pomocy uchwytów na cztery sposoby:

autowygładzanie Tryb domyślny, w którym uchwyty nie są wyświetlane, ponieważ obliczane są automatycznie dla wygładzenia krzywej.
czubek Uchwyty mogą być przesuwane niezależnie. Tryb wskazywany trójkątem w centrum węzła.
gładki Uchwyty zawsze dają gładką krzywą. Tryb wskazywany rombem w centrum węzła.
symetryczny Uchwyty są zawsze przesuwane razem. Tryb wskazywany kwadratem w centrum węzła.
narzędzie edycji węzła

Kliknięcie ikonki aktywuje bądź deaktywuje narzędzie edycji węzła, wyświetlając wszystkie obiekty zniekształceń i ich kontrolki. Możesz też kiedykolwiek kliknąć PPM na zdjęciu, efekt będzie ten sam.