Ten rozdział zapozna cię z podstawami wywoływania zdjęcia w widoku ciemni.
Na początek otwórz zdjęcie w trybie ciemni, podwójnie klikając na jego miniaturę w widoku stołu podświetlanego. W trybie ciemni dokonasz rzeczywistych zmian na zdjęciu, w czym pomoże duża ilość modułów w zasięgu ręki.
Każda zmiana, dokonywana podczas wywoływania zdjęcia, staje się elementem historii operacji. Lista ta jest przechowywana w bazie oraz pliku pobocznym danego zdjęcia.
Wszystkie zmiany zachowywane są automatycznie, kiedy przełączasz się ze zdjęcia na zdjęcie. Możesz bezpiecznie opuścić tryb ciemni lub wyjść z darktable w dowolnej chwili i później wrócić do pracy. Oznacza to, że darktable nie potrzebuje przycisku „zapisz” i nie posiada go.
Na lewym panelu w trybie ciemni znajduje się historia zmian, budowana od dołu i uzupełniana od góry o kolejne zmiany, nanoszone na obraz. Możesz wybrać punkt w historii i dla porównania zmian sprawdzić, jak zdjęcie wyglądało w tym punkcie. Historia może być kompresowana; jest optymalizowana, a powtarzalne zmiany zostaną odłączone. Jeśli edycja jest skończona i zadowala cię efekt końcowy, po prostu skompresuj historię.
darktable wyposażony jest w wiele modułów, podzielonych na grupy. Te grupy dostępne są poprzez przełączniki na prawym panelu, znajdujące się bezpośrednio pod histogramem. Jest tam również specjalna grupa, wyświetlająca tylko moduły „aktywne” w historii danego zdjęcia .
Moduł balansu bieli kontroluje balans temperatury barwowej obrazu. Jest on zawsze włączony i odczytuje wartości domyślne z metadanych aparatu, osadzonych w pliku zdjęcia. Najpopularniejsze działanie to dostrojenie balansu bieli przy użyciu suwaka „temperatury”. Przesunięcie suwaka w lewo oziębi kolorystykę zdjęcia, a w prawo – ociepli ją.
Moduł Ekspozycja jest prawdopodobnie jednym z podstawowych. Ekspozycja może być precyzyjnie ustawiona przy użyciu suwaka bądź przesuwaniem kursora w obrębie histogramu. Możesz również podbić poziom czerni w celu zwiększenia kontrakstu, ale rób to delikatnie: używaj małych wartości, np. 0.005. Opcja występuje również w wersji automatycznej.
Punktem wyjścia do redukcji szumów może być odszumianie (profilowane). Moduł ten oferuje prawie „jednoklikowe” rozwiązanie kwestii szumów. Z perspektywy użytkownika efekt zależy tylko od typu aparatu i wartości ISO, obu wywiedzionych z danych Exif. Wszystkie inne ustawienia są brane z bazy profili szumów, zebranych przez twórców darktable – aktualnie sporo ponad 200 modeli aparatów. Dodatkowo sam darktable oferuje kilka innych opcji redukcji szumu. Do dyspozycji mamy odszumianie (raw), odszumianie (filtr bilateralny), odszumianie (średnie nielokalne) oraz korektor, oparty na falkach. Jeśli aparat nie jest jeszcze wspierany przez odszumianie (profilowane), rozsądnym wyborem może być odszumianie (średnie nielokalne), ponieważ pozwala ono na oddzielne traktowanie szumu koloru oraz szumu luminancji.
Czasami trzeba usunąć plamy, powstałe przez zabrudzenia sensora. Do dyspozycji mamy moduły usuwania plam oraz retusz, które mogą także pomóc w usuwaniu innych nieładnych elementów, takich jak plamki na skórze. Jeśli aparat ma martwe piksele lub tworzy gorące piksele na wysokich wartościach ISO lub długich czasach naświetlania, w automatycznej korekcie pomóc może również moduł gorących pikseli.
Całkiem często może się zdarzyć konieczność pokazania tylko fragmentu kadru, tj. odcięcia niepotrzebnej części obrazu. Czasem trzeba wyprostować linię horyzontu, a innym razem skorygować zniekształcenia perspektywy. Wszystko to może być skorygowane ręcznie z pomocą modułu kadrowanie i obrót. Całkowicie automatyczną korektę perspektywy zapewni moduł korekty perspektywy. Jeśli potrzebujesz posprzątać po typowych defektach obiektywów, takich jak zniekształcenia poduszkowe, aberracje chromatyczne i winietowanie, posłuży ci moduł korekcji obiektywu.
Cyfrowe negatywy zawierają często więcej informacji, niż widać to na pierwszy rzut oka. Pełne niewidocznych szczegółów są głównie ciemne partie obrazu. Moduł cienie i światła pomaga przywrócić te detale w zakres widocznych wartości tonalnych. Szczegóły strukturalne w prześwietlonych obszarach, ze względu na budowę przetworników cyfrowych, nie mogą być przywrócone. Możesz jednak poprawić te rejony przy użyciu modułu ratowania prześwietleń. Moduł rekonstrukcji koloru może zaś wypełnić prześwietlone rejony właściwymi kolorami, bazując na kolorach otoczenia.
Prawie każdy schemat pracy ze zdjęciem zawiera dostosowywanie zakresu tonalnego kolorów. darktable oferuje do tego celu kilka modułów. Najważniejszym z nich jest kontrast jasność nasycenie. W module krzywej tonalnej wartości tonalne są dostosowywane przy użyciu krzywej. Poziomy oferują oszczędny interfejs z trzema znacznikami w histogramie. Wreszcie w systemie strefowym kontrolę nad wartościami tonalnymi sprawujemy dzięki strefom, inspirowanym pracą Ansela Adamsa.
Poprawa kontrastu lokalnego może podkreślić szczegółowość i klarowność zdjęcia. Użyta ostrożnie, może nadać twojej fotografii prawidłowego wyrazu. darktable oferuje do tego celu kilka modułów. Kontrast miejscowy jest prosty w obsłudze, z zaledwie kilkoma parametrami. Dużo wszechstronniejszym, ale również dużo bardziej skomplikowanym jest moduł korektora. Spójrz na jego presety, żeby wyrobić sobie pojęcie o jego działaniu. Korektor jest dla darktable szwajcarskim scyzorykiem wszędzie tam, gdzie rolę gra wymiar przestrzenny.
darktable oferuje wiele modułów do manipulacji kolorami na zdjęciach. Bardzo prostym sposobem jest wbudowany moduł korekcji koloru. Używaj go, żeby nadać zdjęciu szczególny zafarb albo dostosować nasycenie koloru. Moduł strefy kolorów oferuje z kolei dużo precyzyjniejszą kontrolę nasycenia, jasności czy nawet odcienia w zdefiniowanych przez użytkownika strefach. Krzywa tonalna – dodatek do klasycznych metod dostowania wartości tonalnych – daje precyzyjną kontrolę nad kolorami zdjęcia. Jeśli wreszcie zamierzasz przekształcić zdjęcie na czarno-białe, wówczas dobrym punktem wejścia, z intuicyjnym interfejsem, jest moduł monochromatyczności. Albo miksera kanałów.
W pracy z plikiem raw trzeba zazwyczaj wyostrzyć ostateczne zdjęcie. Moduł wyostrzanie potrafi to zrobić przy użyciu klasycznego podejścia, czyli maski wyostrzającej, dostępnej w większości programów do przetwarzania zdjęć. Innym sposobem na uwydatnienie krawędzi jest użycie modułu filtru górnoprzepustowego, w połączeniu z bogatym zestawem operatorów mieszających.
darktable zawiera bogaty zestaw modułów do efektów artystycznych. Pierwsze z brzegu: znak wodny pozwala dodać... znak wodny do twojego zdjęcia. Moduł ziarna imituje typowy szum typowego ujęcia analogowego. Moduł mapowania kolorów pozwala na przeniesienie ogólnej kolorystyki z jednego zdjęcia na drugie. Ograniczenie światła pozwala na symulowanie ludzkiego wzroku, dzięki czemu obrazy wyglądają podobnie, jak w rzeczywistości. Filtr połówkowy dodaje do zdjęcia kolory bądź neutralny gradient do celów ekspozycji lub korekcji kolorów.
